Lissabon en Costa da Caparica

We hebben genoten van twee dagen Lissabon. We hebben een hotelletje geboekt midden in het centrum , in de levendige wijk Chiado.
Ons huis-terras is van het beroemdste café in het land: 'a brasileiro do Chiado '. We hebben heel veel gezien en gelopen. Lissabon is een levendige bruisende stad.

Maar eerst waren we in Evora. Voor een bezoek aan het grote, moderne veeteeltbedrijf dat Dinand en Patty hebben opgezet. Ze wonen er inmiddels alweer 20 jaar.
Veel geleerd van de ( zakelijke ) gewoonten en gebruiken. En van het leven en werken in Portugal. Inspirerend om te zien.

De volgende dag via Setubal , de derde stad van Portugal , naar Sesimbra. Dat is een heel mooi in een smal dal gelegen badplaatsje. Verderop is een indrukwekkend punt. Op de uiterste rotspunt van het schiereiland Arrabida lijkt de wereld op te houden. Duizelingwekkende kliffen van meer dan 100 meter hoog boven de Oceaan.
Op de Cabo de Espichel staat omgeven door een groot, niet meer in gebruik zijnd kloostercomplex , een 18e eeuwse barokkerk 'Nossa Senhora do Cabo'.
Hier is de film ' A Lisbon Story' opgenomen en in de mysterieuze omgeving zijn pootafdrukken van dinosaurusssen gevonden.

Op de camping van de badplaats van Lissabon: Costa da Caparica , de buscamper geparkeerd. Langs de stranden kun je leuk fietsen en met een wijntje van de ondergaande zon genieten. In Evora was het slecht weer. Maar aan de kust is het weer perfect.

Vrijdag zijn we met bus 129 en een overstap naar bus 161 naar de Praca da Espanha in Lissabon gegaan. Gelukkig voor ons 'gidste' een aardig portugees meisje ons het metro-station in naar Praca Marques de Pombal. Daar sta je dan bovengronds bovenaan de Avenida da Liberdada.
Je loopt daarna heuvelafwaarts richting rivier de Taag over een grote boulevard (zo'n anderhalve kilometer) tot aan een van de bekendste pleinen: de Praca dos Restauradores. De op de Champs-Elysees in Parijs geïnspireerde Avenida laat luxe en armoede naast elkaar zien. Winkels van Armani en Calvin Klein naast vervallen leegstaande gebouwen.

We zijn verder gelopen door de stadswijk Baixa naar een van de mooiste pleinen van Lissabon: Praca do Comercio. Dit grote plein ligt met een prachtig uitzicht aan de rivier de Taag.
Het is omzoomd met heerlijk in de zon gelegen terrasjes en eethuisjes. En aan de overkant van de weg is een strandje . Hiervandaan naar ons hotel. Verplicht in Lissabon: een Bica (expresso ) met een "pastei de nata "', het in het hele land bekende bladerdeeg/puddingtaartje. Er is heel veel muziek op straat. Net een groot theater. Ook spontaan gezang door portugezen. Ook nog een ritje gemaakt met de oude 'Electrico'. De kleine oude stadstrammetjes die in een rustig tempo door de stad waggelen. En met de op de Eiffeltoren lijkende lift : Elevador de Santa Justa naar de kerk zonder dak.
Het dak van de Carmo kerk , die hoog boven de stad uitsteekt , is na de grote aardbeving van 1755 nooit meer opgebouwd.
's avonds werd het op straat steeds gezelliger.Tot diep in de avond op een terrasje gezeten en gekeken. Het weer is prima.

Na een rumoerig nachtje ( veel gedoe op straat ) en een prima hotel-ontbijt naar de oude wijk Alfama gelopen. In deze oude Moorse wijk klinkt de Fado muziek dag en nacht. De liedjes van onvervuld verlangen, afscheid en droefenis. Je loopt langs prachtige 'Miradoures'.
Hoog gelegen uitzichtspunten over de rivier de Taag en de stad en de imposante kerk Sao Vicente de Fora. Met trammetje 28 weer terug naar het centrum.
In Lissabon rijden city-tour bussen en om in Belem te komen zijn die wel handig. Bovendien is er vandaag een mega-demonstratie in het centrum van Lissabon. Meer dan 150.000 mensen die tegen de bezuinigingen protesteren. Geen vervelende sfeer of zo maar het verkeer loopt helemaal vast.
Belem is een hele mooie aan de Taag gelegen wijk van Lissabon.
Er staan o.a. het monument van de ontdekkingen en de Torre de Belem. We hebben ook de kapel van het Jeronimo-klooster bekeken. En.....je kunt er heerlijk buiten op terrassen eten.

Met de veerboot weer terug naar Trafaria en vandaar met de stadsbus weer terug naar de camper in Costa da Caparica.

5 nachten stond de camper op deze plek, dus dinsdag zijn we ( na een paar dagen uitrusten op het strand van de stadse vermoeienissen ) , weer eens verder gegaan.
Over de imposante tolbrug over de Taag, via Belem, Cascais en Estoril langs een mooie kustweg verder naar het noorden. Bij Cabo da Roca is de meest westelijke punt van het vasteland van Europa. Verder via hele smalle weggetjes en dwars door het gebergte "Serre de Sintra ". Op de toppen van dit gebergte ligt het Palacio National de Pena. Eerst hebben we het stadje en later dit paleis bezocht. Het is een bizar soort sprookjespaleis met een een mengelmoes van stijlen.
Arabische minaretten, gotische bogen , barokke poorten. Het was destijds een koninklijk paleis en de bouwer dacht iets unieks te scheppen door een groot aantal stijlen bij elkaar te voegen.....het werd een meer kermisachtig geheel. Wel apart. Op de camperplek van Sintra de nacht doorgebracht.

----------------------------------------------------------------------------------------

wij reizen veel met onze buscamper en dan maak je ook veel mee. Zo af en toe gebeurt er iets wat wij leuk of opmerkelijk vinden.
Daar schrijven we graag verhaaltjes over. Het is nooit de bedoeling om iemand te kwetsen. Lees ze met plezier en zie er de humor van in.........


'mazzel' in mousehole

Ik had het moeten weten !

Een plaatsje met de naam 'Mousehole' in het uiterste zuiden van Engeland.
Dat kan natuurlijk niet meer zijn dan een muizenholletje.
Engelsen spreken de plaatsnaam uit als 'mazzel'
In het nederlands heb je mazzel als je geluk hebt.
Nou....dat had ik wel in Mousehole ; ik ben wel eens overmoedig als het gaat om plaatsen waar we met de buscamper kunnen komen.
We hebben het ding gekocht omdat het een kleine camper is , we willen niet belemmerd worden in de vrijheid om te gaan en te staan waar we willen.
Dus een stadscentrum in , smalle weggetjes , parkeren in een druk gebied.......(meestal) geen probleem.
Maar in Mousehole had ik geluk. We zijn het plaatsje ingereden en ik heb een verbodsbord 'hier niet in' over het hoofd gezien.

Steile bocht met 20% helling naar beneden en direkt aan het eind daarvan een haakse bocht naar rechts met een kademuur aan een haventje.
Voor je gevoel donder je de haven in. Mijn stelling is: als ik er vooruit inkan kan ik er achteruit weer uit.............
Maar achteruit was geen optie meer en de bocht naar rechts lijkt echt veel te krap. Als 't ie niet in een keer goed is dan sta ik gelijk muurvast.
Of vast tegen een paar muren, dat kan ook.

Met meer geluk dan wijsheid gaat het toch in een keer goed en ik zie in de spiegels dat er niet meer dan een centimeter ruimte is.
Ieder haventje heeft wel een 'leugenbankje' waar een aantal (oude) mannen de dag doorbrengen met sterke verhalen.
Dus ook Mousehole. Ik zie nog de verbaasde gezichten en het hoofdschudden. Wat moet die man met die camper hier op deze plek.

En ze hebben nog groot gelijk ook !.